Okiem Emki

Choć sama w dzieciństwie uwielbiałam zagadki i łamigłówki, zupełnie zapomniałam o tym, jaka to fajna zabawa. Na szczęście mój starszy syn polubił zagadki dzięki nauczycielkom w przedszkolu. A ja przypomniałam sobie, że to świetny sposób na wspólne spędzanie czasu. Zabawa w zgadywanie uratowała mnie nie raz: w poczekalni u lekarza, w korku czy w trakcie długiej podróży.

Jakie książki wybrać do biblioteczki dwulatka? – to jedno z tych pytań, które często zadają mi rodzice. Nie bez powodu. Okolice drugich urodzin to czas, w którym dziecko bardzo się zmienia. Nasz maluch dorasta i staje się bardziej świadomym i wybrednym odbiorcą książek.

Chyba nie poznałam dziecka, które nie było by zafascynowane samochodami i pojazdami do zadań specjalnych, nie miałoby swojej ulubionej maszyny budowlanej, nie biegało po domu radośnie, krzycząc „ijo, ijo!”.

Kolekcjonuję świąteczne książki. Mam w domu dobrze ukryte olbrzymie pudło z książkami, które wyciągam co roku pierwszego grudnia. Wymieniam wtedy książki na półkach w pokoju dziecięcym i wieszam kalendarz adwentowy. Zostają tylko opowieści poświęcone świętom i zimie. I w grudniu czytamy je na okrągło!

Pora powiedzieć to głośno: moje dzieci to łobuzy. Urocze, z głowami pełnymi szalonych pomysłów, ale łobuzy. Często nie robią tego, o co proszę. Często robią coś, czego wcześniej stanowczo zabroniłam. Najgorsze, że czasem realizują jakiś szalony plan, którego nawet nie byłam w stanie przewidzieć.

Jak rozmawiać z dziećmi o pandemii, obostrzeniach, zmianach w naszej codzienności? Jak wytłumaczyć, że nie możemy się widywać z bliskimi, że musimy nosić maseczki, dezynfekować ręce?

„Pluszowe Misie. Od 1902 roku bronią niewinne dzieci przed potworami spod łóżka”. Tak brzmi napis na popularnym memie, który co roku 25 listopada w Dniu Pluszowego Misia pojawia się w mediach społecznościowych.

To, że nasze dzieci zachwycają się tym samym co my w ich wieku, jest wzruszające i daje nam poczucie pewnej ciągłości.

„Twoje dzieci to pewnie w ogóle nie oglądają kreskówek” – wzdychają często z zazdrością rodzice, z którymi rozmawiam. To nieprawda. Oczywiście, że oglądają. Po prostu ja zawodowo opowiadam o książkach, a nie o filmach animowanych.

Kilka tygodni temu wspominałam Wam o wynikach badań, które zmotywowały mnie do zapewnienia dzieciom kontaktu z naturą i edukację przyrodniczą na temat naszego najbliższego otoczenia.

Ekologia to jeden z najważniejszych tematów, o których powinniśmy rozmawiać z naszymi dziećmi. Teraz jest czas na to, żeby działać i próbować ochronić nasz świat. Musimy się nauczyć żyć ekologicznie i przekazywać tę umiejętność dzieciom od ich najmłodszych lat. Tylko jak to zrobić?

Pierwsze dni były trudne dla nas wszystkich, ale dziś mogę powiedzieć, że świetnie nam wszystkim poszło. Najlepszym na to dowodem są pierwsze słowa, które słyszę co rano: „Idziemy już do przedszkola?!”.